پیگمنت ها به طور عمومی میتوان به رنگدانه ها ارجاع داد اما تفاوت اصلی پیگمنت ها با سایر عوامل رنگ را میتوان تک عاملی بودن این ترکیبات دانست که به این معنی ست که پیگمنت ها چه آلی و چه معدنی در راستای سیستم کلی خود با ترکیبات مشخص شیلد کالر مشخص و در یک محدوده شناخته شده و گاهی محدود طبقه بندی کرد. به طور کلی پیگمنت به دو دسته آلی و معدنی تقسیم میشوند. ترکیبات آلی ترکیباتی هستند که دارای زنجیره ایی از کربن و هیدروژن را در بر میگیرند از عمده ویژگی های ترکیبات آلی میتوان به میزان حل پذیری این ترکیبات و نحوه ترکیب رنگ دهی آن ها دانست، چه بسا ترکیبات آلی گستردگی زیادی دارند اما بدیهی ست که این ترکیبات را میتوان به عنوان دسته ارگانیک قلم داشت. ترکیبات معدنی ترکیباتی هستند به هرترکیبی که شامل ترکیبات آلی نباشد قلمداد میکندد. تفاوت پیگمنت های آلی و رنگ دانه معدنی • به دلیل این که پیگمنت آلی، درخشندگی و روشنی بالایی دارند، با استفاده از آن‌ها میتوان روشن‌ترین و جالب‌ترین رنگ‌ها را تولید کرد. • به دلیل این که رنگ دانه سیاه و سفید آلی وجود ندارد، خالص‌ترین رنگ دانه سفید و براق‌ترین و سیاه‌ترین ها، جزو رنگ دانه های معدنی هستند. • مقاومت در برابر یو‌وی و قابلیت ضد خورندگی در رنگ دانه معدنی بهتر از رنگ دانه آلی است. • ترکیبات معدنی در حلال‌های آلی نفوذ نمی‌کنند و حلالیت ناچیزی دارند. • مقاومت حراراتی ترکیبات آلی در دمای 300 درجه سانتی گراد و بالاتر، بهتر از پیگمنت معدنی است، اما ترکیبات آلی، در دماهای پایین تجزیه یا ذوب میشوند. از ویژگی های پیگمنت ها میتوان به موارد زیر اشاره کرد: رنگ‌بندی متنوع ماهیت شیمیایی ساختار کریستالی پخش شوندگی مقاومت بالا در برابر حرارت مقاومت بالا در برابر اسیدها و بازها مقاومت در برابر عوامل جوی و نوری مختلف در ابعاد و اشکال مختلف موجود هستند
